به گزارش روابط عمومی شورای اسلامی شهرمقدس قم به نقل از روزنامه ایمان، در۴ دهه گذشته حدود۱۵ هزارهکتار از باغات در بهترین نقاط شهر قم با تصمیم های خاص و غیرکارشناسی مدیریتی صرفا با هدف تامین منافع برخی افراد ذی نفوذ نه عموم شهروندان با تغییر کاربری تخریب و تبدیل به مراکز فرهنگی ،اداری،تجاری و مسکونی شده است. همین تصمیمات موجب شده شاهد تفاوت فاحش قیمت زمین و زیرساخت های شهری در یک منطقه خاص نسبت به دیگر مناطق باشیم و به طبع آن ساخت و سازبا تراکم بالا درمناطق برخوردارتوجیه اقتصادی بیشتری پیدا کندو همین امر سبب شده است که شاهد رشد بلند مرتبه سازی دراین مناطق باشیم که منجربه بی نظمی وبی قاعدگی بصری شهر قم شده است.منوریل قم بعنوان پروژه ای نیمه تمام پیش چشم شهروندان قمی است گویا مسئولان عزمی برای تعیین تکلیف آن راندارند وتصمیم گیری برای این پروژه را به آینده حواله می کنند گویا دوست ندارند این تصمیم بنام آنها ثبت شود واز تبعات آن گریزان هستند.سرمایه گذاری ها در بلوار پیامبر اعظم(ص) مطابق با پیش بینی ها نبوده وروند سرمایه گذاری همچنان کند وغیرقابل قبول است.منطقه جمکران با گذشت نزدیک به ۱۴ سال از الحاق به شهر قم با وجودداشتن پتاسیل های بالقوه زیاد جهت ارائه خدمات به زائران همچنان از کمترین امکانات شهری محروم است و عزمی نیز برای بهبوداین شرایط دیده نمی شود. روند نوسازی وبازسازی بافت فرسوده شهر قم علیرغم ارائه برخی مشوق ها کند است و عملکرد قابل قبولی در این خصوص وجود ندارد .شهرقم بویژه هسته مرکزی آن از کمبود پارکینگ رنج می برند وعده های در این خصوص داده شده است ولی رنگ واقعیت به خود نگرفته است .برای بررسی بیشتر علل وعوامل بروز مشکلاتی که در بالا ذکر شده وبیان راهکارها برای رفع آن خبرنگار ما به سراغ مهندس حسن بختیاری نائب رییس فعلی شورای اسلامی شهر قم که با ۱۴سال عضویت در شورای شهر یکی از باسابقه ترین وبا نفوذترین اعضای فعلی شورا رفته که به صریح اللهجه بودن معروف است و با وی به گفت و گو نشسته است که محصل آن از حضورتان می گذرد.
چرا شعار حفظ باغ‌ها در قم داده می‌شود، اما در عمل خلاف آن رخ می‌دهد؟ در چهار دهه گذشته، بسیاری از باغ‌های قم، تبدیل به مراکز فرهنگی، حوزوی، مسکونی و تجاری شده است، مشکل از کجاست؛ نبود زمین در محدوده شهر، یا دلایل دیگری دارد؟
یکی از نقاط تاریک و مبهم مدیریت شهری، در طول سه چهار دهه‌ی اخیر در استان قم، تغییر کاربری بسیاری از باغ‌های این شهر بوده و حدود ۱۵ هزار هکتار از باغ‌های این شهر، در طی این مدت از بین رفته است. ریشه‌ی اصلی این اتفاق غم انگیز، به فرآیند توسعه ناپایداری که در کشورما و به تبع آن در شهر قم نیز جریان دارد بر می‌گردد. از آنجا که بخش قابل توجهی از رشد شهر قم، به دلیل مهاجر پذیری بوده است، به ناچار سمت و سوی کار به سوی تغییر کاربری اجباری بخش‌هایی از شهر برده شده است. ساخت وساز وتوسعه مراکز اداری، فرهنگی و حوزوی درشهر قم، درنقاط خاصی از شهر انجام شده است و اگر این اتفاق رخ نمی‌داد، بسیاری از باغ‌های قم از بین نمی‌رفت و نیاز نبود شهرداری سالیانه میلیاردها تومان برای توسعه فضای سبز شهری هزینه کند. این درحالی است که امکان احداث این گونه مراکز در نقاط دیگر شهر وجود داشته است. متاسفانه رویکرد نامتوازن توسعه شهر قم موجب شده است بسیاری از باغ‌های قم، به‌ویژه در منطقه چهار و یک قم از بین برود .
برخی سیاستگذاری های اشتباه در حوزه مدیریت شهر قم که بخش های مختلف اعم از شورای شهر، شهرداری، استانداری و کمیسیون ماده ۵ در آن دخیل هستند، سبب شده است، ارزش زمین در بخش هایی از شهر قم فوق العاده افزایش پیدا کند وعملاَ این جاذبه و کشش را در مالکین باغ‌ها ایجاد کند، که به سمت تغییر کاربری مجاز و غیر مجاز باغ‌های خود بروند که این مسئله سبب از بین رفتن بسیاری از باغ‌های قم شده است همین امر موجب شده است. به دلیل اینکه تولید محصول، برای مالکان باغ‌ها توجیه اقتصادی نداشته و در نهایت شهرداری و کمیسیون ماده ۵ با تغییر کاربری‌ها موافقت نموده است.
یکی ازعلت‌های تغییرکاربری باغ‌ها، اقتصادی شدن ساخت و ساز است. در جدول تراکم و بر اساس نظرکمیسیون ماده ۵ در برخی نقاط شهر، مجوز مرتفع سازی می‌دهند این کار، مرغوبیت زمین را در آنجا بالا می برد و توجیه برای حفظ باغ برای مالکان کاهش پیدا می‌کند و به سمت تغییرکاربری می‌روند.
همچنین تاکید برتوسعه شهر قم، به صورت نامتقارن و نامتوازن در محدوده خاصی از شهر، سبب شده است؛ اکثر مراکز اداری، علمی، مراکز حوزوی و دانشگاهی، پژوهشگاه‌ها، شرکت‌های تعاونی وابسته به نهادها و مراکز بزرگ تفریحی و خدماتی و غیره، در محدوده منطقه ۴ شهری شکل بگیرد و این به معنی ایجاد و افزایش تقاضا برای نابودی باغ‌های این منطقه است. این موضوع را از این جهت بیان نمودم که وقتی ما این گونه سیاست گذاری در مسیر توسعه شهر قم داریم، نابودی باغ‌ها، به صورت طبیعی اتفاق خواهد افتاد، ما نمی‌توانیم زمین را در محدوده‌ای فوق العاده با تصمیم‌های خاص بالا ببریم. ریشه نابودی باغ‌ها به صورت کلی و به صورت خاص در برخی از مناطق شهر ناشی از این تصمیم‌ها بوده است.
کمیسیون ماده ۵، که مهم‌ترین وظیفه‌ی آن حفظ باغ‌های شهر بوده است، متاسفانه، با این تغییرکاربری‌ها موافقت نموده است، دلیل آن چیست؟
افراد یا مجموعه‌هایی که این تغییرکاربری‌ها را پی گیری می‌کنند، از قدرت و نفوذ خاصی برخوردارند و توان تاثیرگذاری برتصمیم‌های مهم در کمیسیون‌های تخصصی مرتبط با این موضوع را دارند. چرا که اگر سیاست گذاری توسعه شهر، به این صورت نبود، تغییر کاربری باغ‌ها صورت نمی‌گرفت و کشش تقاضا بالا نمی رفت. کشش تقاضا یک موضوع کاملاً علمی و فنی است. فی المثل وقتی جمعیت شهر زیاد می‌شود، مصرف آب افزایش می‌یابد، شما نمی‌توانید به مردم بگویید آب مصرف نکنند. در خصوص زمین هم مشابه این موضوع هست، چون کشش تقاضای ساخت و ساز در برخی مناطق خاص ایجاد شده است مردم هم به همان سمت می‌روند.
متاسفانه، هنوز هم همین سیاست‌های اشتباه توسعه شهری در شهر قم ادامه دارد و کماکان شاهد توسعه نامتقارن و نامتوازن شهر هستیم. دراین باره مجموعه شهرداری، شورای شهر و مدیریت استان درقالب کمیسیون ماده ۵ بی توجه هستند.
بهترین راه، برای حفظ باغ‌های موجود در شهر قم، این است که مدیریت استان با جذب اعتبارات ملی، نسبت به خرید باغ‌ها اقدام کند چرا که مدیریت شهری به لحاظ بودجه، توان خرید باغ‌های موجود را ندارد و اگر این امر محقق نشود، به زودی شاهد خواهیم بود که اثری از باغ‌ها درشهر نباشد.
از آنجا که هنوز در سطح شهر قم، قطعه‌های زمین بسیاری، جهت ساخت و ساز وجود دارد، شاهد گسترش بلند مرتبه سازی در نقاط مختلف شهر از جمله در خیابان انسجام، بلوار شهید کریمی، زنبیل آباد وشهرک قدس هستیم که منظر شهری را نازیبا نموده است. علت حجم بالای صدور پروانه برای احداث مجتمع های بزرگ و چند طبقه درشهر چیست. آیا هدف شهرداری صرفاً کسب درآمد است وآیا این میزان بلندمرتبه سازی با طرح تفصیلی شهر تناسب دارد یا نه، در این باره، دیدگاه خود را بیان نمایید؟
بله، متاسفانه، این اتفاق در شهر قم افتاده است ودر طرح تفصیلی جدید نیز مبحث بلند مرتبه سازی خیلی محدود و اندک تعدیل شده است. بنده خودم جزء مخالفان این بحث بودم که به بخشی از شهر صرفاً اجازه بلندمرتبه سازی بدهیم در منطقه انسجام یا بلوار شهید کریمی در کوچه‌های ۸ متری یا ده متر مجوزهای ۵، ۶، ۷، طبقه داده شده است که این امر ناشی از سیاست گذاری‌های غلط است. در آینده نه چندان دور در خیابان انسجام، سالاریه و حتی بخش‌هایی از بلوار شهید کریمی، شرایط یک زندگی آرام و مطلوب برای ساکنان آن وجود نخواهد داشت. این بلند مرتبه سازی‌های بی ضابطه، موجب شده است، شرکت های آب، برق، گاز و مخابرات برای ارائه خدمات با مشکلات زیادی مواجه شوند و در آینده نیز مشکلات حادتر خواهد شد. در منطقه خیابان انسجام چون شبکه فاضلاب وجود ندارد، این منطقه درآینده نه چندان دور با مشکلات جدی در این زمینه مواجه خواهد شد.
به هر ترتیب در آینده برخلاف جذابیت‌های که برای سازندگان دارد؛ برای ساکنین شرایط نامطلوب خواهد داشت، تصمیم گیری‌های غلط در حوزه طرح‌های جامع و تفصیلی بوده است که مسئولیت آن با مسئولان استانی است. متاسفانه رویکرد مدیران استان قم در دهه‌های گذشته، توسعه شهری به سمت برخی مناطق خاص بوده است، شرایط موجود ناشی از تصمیم‌های آنها بوده است. ممکن است این تصمیمات، ناشی از انگیزه‌های اقتصادی، شخصی و منطقه‌ای بوده باشد که هر کدام از اینها اگر باشد سبب شده است قم شهری به صورت متوازن و نامتقارن ساخته شود. وقتی از بالای کوه خضر به شهر نگاه می‌کنیم قاعده و نظم و ترتیب در شهر دیده نمی‌شود و به واقع برخی تصمیم گیری‌ها در جهت خدمت به اشخاص بوده است نه ایجاد ساختارهای مناسب برای رفاه بیشتر شهروندان قمی.
با این استدلال که حداقل مزیتی که صدور مجوز بلند مرتبه سازی در محدوده های فرسوده، می‌تواند داشته باشد، این است که نوسازی در این مناطق رخ می دهد. در این زمینه اگر قرار باشد که مشوق های لازم را برای بازسازی و نوسازی بافت فرسوده نداشته باشیم، انگیزه اقتصادی برای مالکان ایجاد نمی شود،عملاً بافت فرسوده همچنان باقی می ماند.
اما و اگرهای زیادی در باره تکمیل پروژه منوریل وجود دارد، بالاخره تکلیف منوریل چه می‌شود. آیا همچنان مردم قم باید این آئینه دق را همچنان تحمل کنند. پیشنهاد شما برای خروج این پروژه از این بلاتکلیفی چیست؟
معمولاهرپروژه‌ای که براساس برنامه‌ی زمان بندی مشخص شده، تکمیل و به بهره برداری نرسد، توجیهات اولیه خود را از دست می دهد و به مرورهم کارایی خود را از دست می‌دهد. پروژه منوریل قم نیز از این دست پروژه‌ها است، اگر این پروژه در زمان مقرّر شده اولیه، به بهره برداری می‌رسید؛ می توانست قابل پذیرش باشد.
شاید در ابتدا، توجیه‌هایی برای ساخت منوریل قم وجود داشت، اما به نظر من، تکمیل این پروژه دیگر توجیه فنی و اقتصادی ندارد. چرا که این پروژه علاوه برمشکلات فنی وحقوقی با مشکل تامین مالی جدّی مواجه است و تکمیل آن حدود هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد. امروز، ایرادهایی که از ابتدای راه اندازی پروژه، بر آن وارد بود به شدت افزایش یافته است و توجیه پذیری آن را از بین برده است. پروژه منوریل را باید پروژه شکست خورده تلقی کنیم. اینکه می گویم پروژه منوریل شکست خورده است به این معنی نیست که از فردا کلنگ برداریم که ستون ها را برداریم؛ بالاخره یک سرمایه گذاری صورت گرفته است و می‌بایست از این ظرفیت به نحوی که حداقل ضرر و زیان را داشته باشد استفاده شود.
تغییر کاربری سازه منوریل قابل بررسی و راهگشاست، چرا که این پروژه دیگر نمی‌تواند در بخش حمل و نقل شهری قم کارایی داشته باشد، این پروژه نیازمند بررسی واقع بینانه و یک مهندسی ارزش است، به این مفهوم که بررسی کنیم و گزینه هایی که می‌توانیم حداقل ضرر ناشی از سرمایه گذاری‌های انجام شده، داشته باشیم، انتخاب، و بهترین گزینه را با نگاه کارشناسی دقیق پیاده سازیم. به عنوان مثال ایستگاه‌های احداث شده، ظرفیت های خوبی هستند که نیازمند باز طراحی هستند تا کاربری‌های دیگری بجز ایستگاه منوریل داشته باشند و تبدیل به مراکز فرهنگی، تجاری، گردشگری شوند.
تعیین تکلیف منوریل، نیاز به شجاعت دارد. بنابر قاعده، باید تصمیم های اولیه در استان گرفته بشود و تصمیم گیر نهایی بدون هماهنگی با دولت امکان پذیر نیست. ولی از مجموعه‌های استان، شورای شهر قم، موافق تکمیل این پروژه نیست چرا که بضاعت مالی برای تکمیل این پروژه در قم وجود ندارد، دولت هم توان کمک به این پروژه را ندارد و برای بخش خصوصی نیز ورود به این پروژه توجیه اقتصادی ندارد.
متاسفانه در سال‌های اخیر، فقط شعار تکمیل این پروژه داده می‌شود و به نوعی فرصت سوزی شده است، انتظار می رود مسئولان استان با دوراندیشی و به دور از نگاه سیاسی، بهترین تصمیم را برای این پروژه، بگیرند، چرا که آیندگان درخصوص عملکرد آنها قضاوت خواهند کرد.
یکی از اولویت های اصلی شورای شهر و شهرداری قم درسال‌های اخیر، ایجاد توزان منطقه‌ای و توسعه هرچه بیشتر مناطق کم برخوردار شهری بوده است، آیا این اولویت محقق شده است؟
اگر بخواهم صراحتاً بگویم در خصوص ایجاد توازن در بین مناطق شهری کماکان همانند دوره‌های قبل اتفاقی نیفتاده است و عملاً نمی توانیم نمره قبولی برای شهرداری و شورای شهر در این خصوص داشته باشیم. به لحاظ زیرساخت‌های شهری اختلاف بین مناطق مختلف شهر وجود دارد و این اختلاف مربوط به یکی از مناطق هشت گانه نیست، بلکه درهمه مناطق شهری این موضوع دیده می‌شود. بخش‌های از شهر در مناطق یک مانند منطقه آذر و نوبهار و منطقه پنج، جمکران و شهرقائم، محرومیت های زیادی دارند واتفاق ویژه‌ای در این نقاط شهر هم نیفتاده است. یکی از نمونه‌های خیلی شاخص اش در طول این چند سال، احداث باغ پرندگان است که باز دوباره در همان مناطق برخوردار احداث شده است. احداث این گونه مراکز برای هر منطقه و نقطه شهر موتور محرکه توسعه بیشتراست، اگر در بوستان جوان، احیای مناسبی صورت می گرفت آیا محرک توسعه این منطقه از شهر نمی شد.منطقه چهار تنها منطقه شهری، دارای فرهنگسراست و در دیگر مناطق فرهنگسرا وجود ندارد.با این شرایط ، محور توسعه شهر قم را به سمت مناطق خاص و برخوردار برده ایم.
در نهایت اگر این توسعه نامتوازن و نامتعارف منجر به پایداری جامعه شود، باز روزی چوب این نوع توسعه را خواهد خورد.
یکی از مشکلات مهم شهرقم، به‌ویژه درهسته مرکزی شهر، کمبود پارکینگ است. برای رفع این مشکل، تاکنون چه اقدام‌هایی شده است و یا در دستور کار قرار دارد؟
درشورای سوم، در خصوص تامین پارکینگ مورد نیاز شهر قم، با فروش پارکینگ در قالب حذف و کسر پارکینگ، به دنبال این بودیم که براساس موارد شش گانه‌ای که از سوی وزرات کشور اعلام شده بود در آنجا امکان تامین پارکینگ وجود ندارد و شهرداری مجاز به حذف پارکینگ بود. قاعدتاً درآمدی در این بخش برای شهرداری ایجاد می شد، شورای سوم، شهرداری را ملزم به اقتتاح حساب ویژه پارکینگ نمود که در واقع برداشت از این حساب صرفاً با مجوز شهردار و یک نفر که معاون حمل و نقل ترافیک بود، اتفاق بیفتد و اصولا این در آمد بجز در بحث تملک زمین برای پارکینگ هزینه نشود و متاسفانه در عمل این کار محقق نشد. در دوره سوم کنترل و نظارت‌های خوبی در بخش تامین وحذف پارکینگ با مجوز شورا وجود داشت، اما متاسفانه در چندسال اخیر از زمان آقای دلبری، همه درآمدهای حاصل از حذف و کسر پارکینگ، وارد هزینه‌های جاری شهرداری شد. در حال حاضرایجاد چند پارکینگ به‌ویژه درهسته مرکزی از سوی شهرداری قم در دست ساخت است که امیدوارم بهره برداری از آنها شاهد کاهش مشکل پارکینگ درشهر قم باشیم.
روند بازسازی و نوسازی بافت های فرسوده در شهرقم با کندی پیش می رود، راهکار شما برای تسریع در این بخش چیست؟
نزدیک به دو هزار هکتار بافت فرسوده درشهر قم وجود دارد که بازسازی و نوسازی این محدوده‌ها یک ضرورت قطعی است.
متاسفانه تصمیم‌گیران اصلی، معمولا راحت‌ترین تصمیم را اتخاذ می‌کنند و رویکرد بلند مدت به این گونه مسائل ندارند. در دولت نهم و دهم یک مصوّبه‌ای برای بهسازی و تملک سکونتگاه‌های غیررسمی درحاشیه شهر و خانه‌های زیر دکل های برق و بافت های فرسوده داشتیم که مقررشده بود اراضی هشت هکتاری درپردیسان در اختیار شهرداری قرارگیرد، تا به صورت معوّض به مالکان داده شود که این امر محقق نشد. اگراین کارصورت می‌گرفت بسیاری از بافت‌های فرسوده شهر قم نوسازی و بهسازی می‌شد.
سال گذشته، اقدام خوبی درارتباط با اجرایی شدن مصوبه ۴۸ هزارهکتاری پردیسان، برای بازسازی محدوده بافت فرسوده مرکز شهر و منطقه چهل اختران نوبهارآغاز شد تا به مالکان بافت فرسوده ساکن در این محدوده‌ها در پردیسان زمین معوّض داده شود ولی متاسفانه اخیرا وزارت راه و شهرسازی بدنبال این است که مسیر این مصوّبات را از موضوع بافت فرسوده به سمت مسکن ملی جا به جا نماید. دولت زمین کم ندارد، می‌تواند درمکان های دیگر، زمین موردنیاز مسکن ملی را تامین نماید. اگر مصوّبات مربوط به بازسازی و نوسازی بافت فرسوده قم، عملیاتی نشود، بافت فرسوده شهر قم فرسوده‌تر ومشکلات آن باقی خواهد ماند. درهمه جای دنیا برای بازسازی و نوسازی بافت فرسوده، دولت‌ها ورود می کنند و مدیریت شهری را کمک می کنند نه اینکه در این مسیر مانع ایجاد کنند. مدیریت استان و شهری قم و مجمع نمایندگان استان پیگیرهستند تا مسیر اراضی اختصاص یافته برای بازسازی و نوسازی بافت فرسوده در پردیسان را به مسیر اصلی پیش بینی شده برگردانند تا شاهد یک جهش در نوسازی و بهسازی بافت‌های فرسوده شهر قم باشیم.
آیا سامانه‌ای برای کسب اطلاع ازعملکردها و فعالیت‌های شهرداری در راستای شفاف سازی وجود دارد تا شهروندان به آسانی به آن دسترسی داشته باشند و در جریان اقدامات مجموعه شهرداری قرار بگیرند؟
شهرداری، سامانه شفافیت را ایجاد کرده است و برخی اقدامات مثل بودجه سالیانه، تعرفه عوارض و غیره را در آن بارگذاری نموده است که در مجموع اقدام مثبتی است اما نیاز به تقویت دارد. در حال حاضر محتوای این سامانه اطلاعات خیلی زیادی به شهروندان نمی دهد، ما در شورای شهر، با ابزارهای نظارتی خود، در پی متقاعد کردن شهرداری برای بارگذاری اطلاعات بیشتر و عمیق‌تری هستیم، اما اگر شهرداری نسبت به تقویت سامانه شفافیت و اهتمام کامل نداشته باشد، احتمال ایجاد یک سامانه شفافیت در شورای شهر وجود دارد تا اطلاعات کامل‌تر و جامع‌تری در حوزه عملکردی شهرداری و شورای شهر در اختیار شهروندان قرار گیرد.
از آنجا که شهر قم یک شهرمهاجرپذیر است، احساس تعلق خاطر به شهر کمرنگ است. آیا شورای شهر و شهرداری برای تقویت احساس تعلق خاطر به شهر برنامه ریزی داشته است؟
مهاجرت امری است که در همه جای دنیا وجود دارد، هم در حوزه مهاجرت داخل کشور یا مهاجرت به خارج کشور، در واقع این هنر مدیران است که بتوانند ظرفیت مهاجرت را به خدمت بگیرند و باعث رشد و تعالی شهر و یا کشور شوند. شهر قم به دلیل وجود حرم مطهرحضرت معصومه(س) و مراکز متعدد حوزوی و فرهنگی شهری مهاجر پذیراست. اینکه فکر کنیم می‌توانیم جلوی مهاجرت را بگیریم امر شدنی نیست. اما ایجاد افزایش حس تعلق خاطر به شهر نیازمند کارهای آموزشی و فرهنگی و فراهم کردن زیرساخت های لازم برای فعالیت بیشتر تشکّل های مردمی است که متولیان امر باید دراین زمینه برنامه ریزی نمایند.
شورای شهر و شهرداری قم در خصوص استفاده از ظرفیت‌های خوبی که مهاجرت در این شهر ایجاد کرده است، تاکنون برنامه ریزی هدفمندی نداشته وبهره ای نبرده است و اصولاً این بخش رها و جزء اولویت ها نیست.
باید به جای ایجاد تضاد بین مهاجرین و کسانی که بومی شهر قم تلقی می‌شوند، به دنبال افزایش هم‌گرایی و ایجاد ارتباط بیشتر بین آنها باشیم واگر نقطه ضعفی دراین بخش وجود دارد با برنامه ریزی، تبدیل به نقطه قوت نماییم.
چرا روند سرمایه گذاری در بلوار پیامبر اعظم (ص) به کندی پیش می‌رود ومجموعه سرمایه گذاری‌ها در این بلوار چشم گیر نیست؟
ظرفیت‌های سرمایه گذاری بسیار خوبی در مجموعه شهر قم داریم، یکی از مهم‌ترین آنها بلوار پیامبر اعظم (ص) است که طراحی این بلوار به گونه‌ای است که بتواند محور توسعه شهر قم باشد.
متاسفانه تاکنون شاهد موفقیت قابل توجهی درجذب سرمایه گذار در این بلوار نداشته ایم، یکی ازعلت‌های اصلی نگاهی است که شواریعالی معماری و شهرسازی کشور به بلوار پیامبر اعظم (ص) دارد و در واقع این بلوار، طرح مصوّبی دراین شورایعالی ندارد که بتواند روند سرمایه گذاری دراین بلوار را تسریع کند. هر موقع هم این شورا ورود کرده است عملاً محدود کننده‌ای سرمایه گذاری بوده است و با چهارچوبی که آنها دارند بیشتراین بلوار را به‌عنوان یک مسیر تلقی می‌کنند وبرخی اعضای این شورا اعتقادی به ساخت این بلوار ندارند، خواستار تغییر در شکل این بلوار وبازگشت به شکل ۳۰ سال قبل هستند.
یکی از علت های اصلی کندی سرمایه گذاری در این بلوار همین موضوع است و به واقع سرمایه گذاران را در بلاتکلیفی قرارداده است. شورای شهر، مصوباتی برای سرمایه گذاری در این بلوار دارد که هیئت تطبیق با استناد به نظر شورایعالی معماری و شهرسازی مصوّبات را رد می‌کند، ولی با اصرار شورای شهر به شورای حل اختلاف ارجاع می‌شود و با نظر مثبت شورای حل اختلاف قراردادهای سرمایه گذاری در این محور تایید و به مرحله اجرا در می‌آید. ولی اگر در واقع شورایعالی شهرسازی و معماری، به‌عنوان یک نهاد قانونی با ظرفیت‌هایی که با طراحی‌های انجام شده، برای این بلوار در نظر گرفته شده است موافقت می‌کرد، این محور می‌توانست برای سرمایه گذار جذاب باشد. شهرداری بیش از چند هزار میلیارد تومان برای تملک اراضی در مسیر این پروژه، با عرض زیاد، هزینه کرده است. طبیعی است که می‌بایست از مزایا و منافع آن بهره مند شوند.
رویکرد شورایعالی معماری و شهرسازی، به پروژه بلوار پیامبر اعظم (ص) رویکردی نیست که بتواند برای سرمایه گذاران جذابیت داشته باشد، چرا که این شورا اعتقاد دارد ساخت و سازها دراین محور در ارتفاع کم باشد و در بحث کاربری‌ها هم صرفا کاربری های فرهنگی و تفریحی و بیشتر فرهنگی باشد. علیرغم همه این مشکلات تا پایان ۴ ماه نخست امسال میزان سرمایه گذاری پیش بینی شده در بودجه سال ۹۹ در بلوار پیامبراعظم (ع) محقق شده است و عملیات احداث چندین هتل و مرکز تجاری دراین محور آغاز شده است.
شورای شهر و شهرداری قم به منطقه جمکران (بافت مسکونی) توجه جدی ندارد، با گذشت ۱۴ سال از الحاق جمکران به شهر قم، هنوز هیچ مبلمان شهری، در این منطقه ایجاد نشده است، جمکران گویا برای مسئولان منطقه‌ای فراموش شده است، دلایل این همه بی مهری و کم لطفی به این منطقه چیست؟
بی توجهی و کم لطفی به منطقه مسکونی جمکران ناشی از عدم اعتقاد بسیاری از مدیران شهر و استان به توسعه پایدار است که بخشی از آن ناشی از غفلت است، یعنی این غفلت در خصوص توجه به این موضوع وجود دارد. منطقه جمکران از پتانسیل و ظرفیت بالقوه زیادی برخورد است که باید بالفعل شود و با تغییر نگاه‌ها به راحتی می‌تواند در مسیر توسعه و پیشرفت قرار گیرد. مقدمات این مهم باید از سوی مسئولان شهری و استانی فراهم شود که متاسفانه تاکنون این امرتحقق نیافته است. این یک مطالبه جدی ساکنان این منطقه است که باید جدی گرفته شود. چرا که ایجاد زیرساخت‌های شهری در این منطقه، که خواسته‌ای به حق ساکنین آن است سبب خواهد شد با سرمایه گذاری خود ساکنان این منطقه، بسیاری از مشکلات زائران مسجد مقدس جمکران برطرف شود و در نتیجه باری از دوش مجموعه استان، برای ارائه خدمات به زئران برداشته خواهد شد.
