به گزارش روابط عمومی شورای اسلامی شهر مقدس قم، دکتر معصومه آمره با تبریک ایام دهه فجر و اعیاد شعبانیه اظهار داشت: یکی از تمایزاتی که می‌توان میان وضعیت اجتماعی دوران پهلوی و پس از انقلاب در دوران حکومت اسلامی بررسی کرد، شرایط اجتماعی زنان است.
عضو شورای اسلامی شهر قم ادامه داد: در نظام طاغوت به‌جای نگاه به جایگاه والای زن به آن نگاه جنسیتی می‌شد و همچون کالایی ویژگی‌های جسمانی آن موردتوجه و استفاده قرار می‌گرفت. زن؛ مانند شی‌ء نگاه می‌شد که هم خود او قابل‌فروش بود و هم تصویرش روی کالا، به فروش بیشتر آن کمک می‌کرد.
وی تصریح کرد: رژیم پهلوی به زن به‌عنوان یک فرد متفکر، سازنده، خلاق و مکمل مرد نگاه نمی‌کرد و او را فقط در حد یک جسم و فرم نگاه می‌دید، استفاده تبلیغاتی زنان در سینما، تلویزیون، مجلات و… از دیگر اقداماتی بود که به‌شدت هویت زنان را خدشه‌دار کرد. علاوه بر این تعداد زیاد بی‌سوادان در میان زنان نسبت به جمعیت از دیگر مواردی است که زنان را در رژیم پهلوی به‌شدت آسیب‌پذیر کرده بود.
آمره یادآور شد: گرچه رژیم پهلوی به‌ظاهر به تغییر وضعیت زنان در جامعه علاقه‌مند بود، اما از فعالیت‌های مستقلی که سبب گسترش آرمان زنان می‌شد، به‌شدت جلوگیری می‌کرد، وضعیت امنیت اجتماعی زنان در دوره پهلوی نیز در معرض آسیب قرار داشت؛ به‌خصوص زنانی که گرایش به رفتارهای سبک غربی پیدا می‌کردند آسیب‌پذیرتر بودند که علتش گسترش فرهنگ مبتذل غربی از سوی پهلوی در جامعه بود.
عضو شورای اسلامی شهر قم با اشاره به اینکه محدودیت اجتماعی زنان در دوران پهلوی مشهود بود، عنوان داشت: در دورهٔ سلطنت رضاشاه، زنان حق شرکت در انتخابات را نداشتند، در دورهٔ سلطنت محمدرضا پهلوی نیز قانون انتخابات تا سال ۱۳۴۱ معتبر بود و تا آن سال، زنان از حضور در انتخابات محروم بودند. هر چند زنان از سال ۱۳۴۱ حق شرکت در انتخابات و همچنین انتخاب‌شدن برای مجلس شورای ملی و سنا را به دست آوردند، اما این امر، تنها باعث شد که برخی از زنان طبقات بالا و خاص جامعه به برخی مناصب و پست‌های سیاسی دست یابند.
وی اضافه کرد: رژیم پهلوی علاوه بر اینکه به حق رأی زنان اهمیتی نمی‌داد؛ بلکه این رژیم تنها به زنانی اجازه حضور در مجلس می‌داد که با سیاست‌های حاکم انطباقِ کامل داشتند، یا به دلیل ارتباط با دربار و یا با سفارش یکی از درباریان وارد سیاست می‌شدند.
وی بیان داشت: همچنین یکی از کارمندان زن دفتر مخصوص فرح نیز در خاطرات خود می‌نویسد «موقعی که می‌شنیدم ما در کشور از آزادی حق رأی برای انتخاب وکلای مجلس برخورداریم و یا می‌گفتند زنان با استفاده از آزادی اعطا شده، می‌توانند در انتخابات شرکت کنند، بلافاصله این سؤال به ذهنم می‌آمد که اصولاً وقتی ساواک همه نمایندگان مجلس را برمی‌گزیند، چگونه امکان دارد کسی مسئلهٔ وجود آزادی حق رأی را باور داشته باشد؟»
